ARCHIWA

ZOFIA ŻEBROWSKA (1911-2004)

Zofia Russek (Żebrowska) urodziła się w Krakowie 28 stycznia 1911 roku. Jej ojciec był maszynistą, matka prawdopodobnie wcześnie zmarła. Od 1925 roku Zofia uczęszczała do Państwowej Szkoły Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego w Krakowie, przez pierwsze trzy lata na Wydział Ogólny, później wybrała Wydział Tekstylny (1928/1929, 1929/1930, 1930/1931). W 1934 roku wróciła do szkoły i zapisała się na kurs malarstwa dekoracyjnego. W wykazie uczniów jej nazwisko widnieje pod numerem 8, tuż za nią (numer 9) na ten sam kurs zapisał się przyszły mąż Zofii - Adam Żebrowski.     

Prawdopodonie w tym czasie już się znali. Adam Żebrowski w swoim życiorysie pomija naukę na Wydziale Malarstwa Dekoracyjnego, nigdy nie rozpoczął kursu. W archiwum Żebrowskiego zachował się jego życiorys z końca lat 40., z którego wynika, że część roku w tamtym okresie spędzał w Gdyni. Brat Adama Żebrowskiego - Kazimierz był właścicielem, wraz z Józefem Kirschem 3 wędzarni ryb na Półwyspie Helskim, które działały pod nazwą "Wędzarnie Pomorskie". Było to najstarsze i największe tego typu przedsiębiorstwo na Pomorzu, zatrudniające w sezonie produkcyjnym (miesiące zimowe) kilkaset osób. Adam Żebrowski angażował się w rodzinną przetwórnię, nie mógł więc regularnie uczęszczać na kurs do Szkoły Sztuk Zdodniczych.

W czerwcu 1939 roku Zofia złożyła podanie o przyjęcie do pracy jako kreślarka w miejskim Wydziale Budowlanym. Wcześniej pracowała na podobnych stanowisku - od lipca 1930 do września 1931 w Oddziale Fotogeodezyjnym Ministerstwa Robót Publicznych w Krakowie (kilka miesięcy spędziła w Śniatyniu), ale gdy zlikwidowano krakowski oddział, straciła pracę. Tym razem zostaje przyjęta na 3-miesięczny staż w Wydziale Budowlanym, skąd przeniesiono ją do Oddziału Kwaterunkowego. Po skończeniu stażu została zatrudniona w Oddziale Kwaterunkowym jako kontraktowa urzędniczka. W urzędzie pracowała do 1942 roku.

Adam Żebrowski i Zofia Russek pobrali się w 1940 roku. Zamieszkali na ulicy Puławskiego w Krakowie.      

W 1945 roku Żebrowska zostaje przyjęta na drugi rok studiów krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, do pracowni Eugeniusza Eibischa, w której zostanie do końca studiów z wyjątkiem jednego semestru, kiedy przenosi się do pracowni Hanny Rudzkiej-Cybis. Wraca jednak do Eibischa. Uczęszcza na rysunek wieczorny do Pronaszki w semestrze zimowym i Rzepińskiego w semestrze letnim. U Hoplińskiego zalicza Technologię malarską. Bardzo dobrze oceniana przez Eibischa, dostaje dwie nagrody pięniężne - po drugim i piątym roku. Nie ukończy studiów, choć w roku akademickim 1945/1946 zalicza od razu dwa lata nauki i rozpoczyna czwarty rok (1946/1947).   

Jej kariera artystyczna zapowiada się obiecująco, zaczyna wystawiać swoje prace. W jej surrealistycznych kompozycjach widać wpływy Joana Miró. Obraz reprodukowany w katalogu Wystawy Młodej Plastyki Okręgu Krakowskiego (1956) przypomina prace Strzemińskiego czy Adama Marczyńskiego - profesora Zofii Żebrowskiej z krakowskiej ASP. Żebrowska wystawia na Wiosennej Okręgowej Wystawie Plastyki ZPAP w Krakowie (1956 i 1957), Towarzystwie Sztuk Pięknych w Krakowie oraz w Sopocie (Ogólnopolska Wystawa Młodego Malarstwa, Rzeźby i Grafiki, 1959), na Salonie Jesiennym TPSP (1959). W 1960 roku otwiera swoją indywidualną wystawę w Pałacu Sztuki w Krakowie.

W latach 60. przestaje być aktywna w środowisku artystycznym. Umiera 30 listopada 2004 roku.