HENRYK HERMANOWICZ
Młodość spędził w Wilnie, tam też uzyskał wykształcenie fotograficzne. Pierwsze prace wykonał w 1927 roku, a w 1930 został uczniem Jana Bułhaka. W 1937 przeniósł się do Krzemieńca i podjął pracę w pracowni fotograficznej Liceum Krzemienieckiego prowadzonej przez Stanisława Sheybala. W latach 1939-43 pracował w atelier fotograficznym w Krzemieńcu. W 1945 trafił do Krakowa i zatrudnił się w zakładzie fotograficznym Józefa Rosnera. W latach 1945-46 nawiązał współpracę z "Przekrojem" i rozpoczął naukę w krakowskim Instytucie Filmowym. Od roku 1950 na stałe zamieszkał w Krakowie, nadal jednak organizował wyjazdy artystyczne. W latach 1948-49 dokumentował krajobrazy i zabytki Ziem Odzyskanych. W 1955 wędrował z Władysławem Broniewskim wzdłuż brzegu Wisły. W latach następnych odbył kilka podróży artystycznych, m.in. do Włoch (1957), do Afryki (1962), do Jugosławii (1970).
Był aktywnym uczestnikiem polskiego życia fotograficznego. Od 1958 r. pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Artystycznej ZPAF, a w roku 1968 otrzymał godność członka honorowego ZPAF. Zmarł w Krakowie w 1992 r. Henryk Hermanowicz jest jednym z klasyków polskiej fotografii. Stworzył dzieło wypływające z kontynuacji fotografii ojczystej, które znalazło trwałe miejsce w dokonaniach polskiej fotografii II połowy XX wieku.
