ARCHIWA

MARIAN OZIMEK (1920-1991)

Wiedzieliśmy, że Marian Ozimek studiował architekturę i że sztuka była "drugim wyborem", już jako student Akademii Górniczej zapisał się na krakowską ASP. A może po prostu zwyciężył rozsądek. Dziś znamy jego prace malarskie z mocną, pewną kreską i tematyką powracającą wciąż do postaci kobiety, nie wiemy natomiast nic o jego realizacjach architektonicznych. Z małym wyjątkiem - jeszcze jako student pomagał w pracach konserwatorskich w kościele św. Andrzeja w Krakowie.

Dzięki pomocy pracowników Archiwum Politechniki Krakowskiej udało nam się uzupełnić życiorys Mariana Ozimka. Wiemy też jak wyglądał artysta. Do tej pory znany był jedynie jego autoportret, który przetrwał wraz z innymi pracami. W teczce osobowej Ozimka zachowały się dwie fotografie - wcześniejsza, z podania o przyjęcie na studia oraz późniejsza - z dyplomu. 

Marian Ozimek urodził sie 6 listopada 1920 roku we Lwowie. Rodzina Ozimków mieszkała na ul. Zacisze 12. Ojciec Mariana był robotnikiem kolei państwowych. W 1940 roku Ozimek ukończył 10-letnią szkołę średnią we Lwowie. Podczas okupacji rozpoczął studia na wydziale chemicznym politechniki lwowskiej, ukończył też 2-letnią szkołę techniczną i uzyskał dyplom chemika-technika. W 1944 roku rozpoczął studia na kierunku Architektura. W listopadzie 1946 roku rodzina opuściła Lwów i osiadła w Krakowie. Marian Ozimek kontynuował studia architektoniczne na Akademii Górniczej w Krakowie - został przyjęty na III rok, na podstawie lwowskiego indeksu z andotacją, że uzupełni przedmioty z poprzednich lat - Budownictwo ogólne, Historię Architektury Polskiej, Planowanie wstępne, Szkice perspektyywiczne - podpisał A. Szyszko-Bohusz.

Wydziały Politechniczne na Akademii Górniczej zostały utworzone w listopadzie 1945 roku, obejmowały Architekturę oraz  Inżynierię i Komunikację. Zajęcia dla przyszłych architektów odbywały się... na Wawelu. W Krakowie Marian Ozimek mieszkał na Manifestu Lipcowego 19 (dziś Piłsudskiego) i na Straszewskiego pod numerem 6. Pracował na część etatu w Centralnym Biurze Studiów i Projektów. W lecie 1948 roku rozpoczął praktykę konserwatorsko-budowlaną przy kościele św. Andrzeja, przez co spóźnił się z zaliczeniami na studiach. Od 1947 roku studiuje równolegle na Akademii Sztuk Pięknych. 

W listopadzie 1951 roku uzyskał stopień inżyniera architekta i magistra nauk technicznych. W latach 1952-1959 należał do Stowarzyszenia Architektów Polskich. Jednak zwyciężyła sztuka, ponieważ w 1957 wpisał się do Związku Polskich Artystów Plastyków. 

Zmarł w 1991 roku.