JANINA REICHERT-TOTH. RZEŹBA. PRACE z LAT 1925-1969.

14 kwietnia – 14 maja 2016
GALERIA DYLĄG

Janina Reichert-Toth jest zapomnianą przedstawicielką pokolenia, rozpoczynającego w 1918 roku dorosłe życie. W jej przypadku było to podjęcie studiów rzeźbiarskich w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych - w pierwszym roku, kiedy kobiety zostały do tych studiów dopuszczone. 

Dalszy rozwój artystyczny Janiny Reichert związany był z rodzinnym Lwowem: tam też, dosłownie w przededniu wybuchu wojny, odniosła spektakularne sukcesy w monumentalnej rzeźbie pomnikowej - dziedzinie trudnej, a szczególnie rzadko uprawianej przez kobiety. Efekty tych dokonań uległy w wyniku wojny zniszczeniu, przepadła też nadzieja na dalsze realizacje.Dalszy rozwój artystyczny Janiny Reichert związany był z rodzinnym Lwowem: tam też, dosłownie w przededniu wybuchu wojny, odniosła spektakularne sukcesy w monumentalnej rzeźbie pomnikowej - dziedzinie trudnej, a szczególnie rzadko uprawianej przez kobiety. Efekty tych dokonań uległy w wyniku wojny zniszczeniu, przepadła też nadzieja na dalsze realizacje. Z zawieruchy wojennej rzeźbiarka uszła cało, choć z poczuciem utraty dorobku, nadziei i poczucia bezpieczeństwa. Jej powojenna twórczość, mimo osiągnięć, stanowi tego potwierdzenie, a Kraków, w którym przeżyła 40 lat, w najmniejszym stopniu nie zastąpił jednak Lwowa. W niewielkim też stopniu, poza pracą przy renowacji ołtarza Wita Stwosza i rekontrukcji pomnika Adama Mickiewicza, artystka mogła zaznaczyć tu swą obecność. Nie ulega jednak wątpliwości, że biografia i dorobek twórczy Janiny Reichert-Toth wymagają przypomnienia. 

Karolina Grodziska, Zapomniana rzeźbiarka. Janina Reichert-Toth (1895-1986) i jej twórczość, Kraków 2009.